Nature Nurtures.... but how ??

இறைவன் இந்திரி யத்தினா லொருகரு
இயல்பாய் வெளிவந்து கொண்ட தோருரு
வளியதன் செவியாய் விண்ணதன் வாயாய்
விழியென அனலும் கூர்நாசியென புனலும்
விளைநில மேனியென பூதங்களே புலன்களாய்
பிறந்த பிள்ளைக் கிட்டபெயர் இயற்கை


நொடிப் பொழுதில் நெடிது யர்ந்த
நங்கைக்கு நல்லதோர் இல்வாழ்வு நல்க
நேசக்கரம் நீட்டினான் காலப் புருஷன்
கணவன் கைக்காரியத் தினால்கன் னியவள்
கண்களின் அம்சமாய் இரவியும் திருமேனி
பிரதியாய் பனிமலையும் நாசியின் வாசமாய்
ஆழ்கடலும் பின்னிவை சார்ந்த மதிமுகிலும்
புல்லும் செடிகொடியும் மரமும் காடுமெனப்
பெற்றுப் போட்டாள் இயற்கை அன்னை


பனியுருகி பிரவாகமென உருவம் எடுத்து
பாயுமருவியாய் ஓடுமாறாய் பெருகுமூற்றாய் தலைமுறைப்
பரிணாமமாய் தனது மற்றொரு பரிமாணமாய்
பிரியத்தோடு படைத்தாள் அப்பெருந் தேவியே!!


சார்ந்தே இருந்தும் சுந்தர வாசம்
செய்யும் சுந்தர செல்வங்களை சுவீகரிக்க
செய்தாள் முதல் உயிர் புழுவாக
பதியின் துணையில் புழு பறவையென
மாறிபின் மிருகமாகி பின் மனிதனானது
பரிணாம வளர்ச்சி என்னும் பெயரோடு


காலதேவன் தன்னாயுள் கூட்டும் பொருட்டு
தினம்சில உயிர்களென கொன்டான் காவு
பதியும் பரிணாமமும் வளர்ச்சியில் போட்டியிட
மனித இலக்கு இயற்கைக் கெதிராகிட
தாயைச் சேதம் செய்யும் சேய்களாய்
மனிதம் மறந்த மானிடர் செயல்கள்

பூபாரம் பொறுக்க பூதேவி சிறக்க
கணமொரு உயிரென கூட்டினான் காலன்
ஊனுயிரை ஊனாக உண்ணும் கணவன்
கனநேரம் கண்பார்த் தான்கைப் பிடித்தவளை
நரைத்த மயிரை நினைத்தே நொந்து
விதியின் வலியால் வாடினாள் நங்கை

புத்தூயிர் புகட்ட எண்ணிய பதியவன்
சம்சார உடலில் ஊற்றினான் மின்சாரம்
இதயதிற் குப்பதில் இடமாறியது மின்னாக்கி
தாரத்தின் வதனத்தில் அரிதாரமாய் ரசாயனம்
மின்னணுக்கள் ஊடுருவி இருந்தன அவளணுக்களை

பாதச்சுவடின் மறைவில் பலகாலச் சுவடுகள்
செயற்கையாய் செதுக்கினான் செழித்த சிற்பத்தை
இன்று இயற்கை ஆனாள்(ல்) இயந்திரமாய்..